Przeglądarki internetowe komunikują się z serwerem zazwyczaj za pomocą protokołu HTTP, aczkolwiek w obsłudze są również inne, np. HTTPS, FTP, Gopher. Często wraz z przeglądarką dostarczane są komponenty, które umożliwiają korzystanie z serwerów grup dyskusyjnych (protokół NNTP), poczty elektronicznej (protokoły POP3, IMAP i SMTP) oraz serwerów plików (protokół FTP).
Trwająca na rynku wojna przeglądarek powoduje, że oprogramowanie do przeglądania stron WWW cały czas ewoluuje w stronę większej ergonomii, użyteczności i wygody użytkownika. Nowoczesne przeglądarki spełniają szereg wymagań – za dobry poziom uznawana jest obecnie obsługa następujących technologii:
- HTTP i HTTPS
- HTML, XML i XHTML
- grafika w formatach: GIF, JPEG, PNG z obsługą półprzezroczystości oraz SVG
- kaskadowe arkusze stylów (CSS)
- JavaScript (w tym DHTML)
- obiektowy model dokumentu (DOM)
- ciasteczka
- Adobe Flash
- aplety Java
W przeciwieństwie do adresu sprzętowego (MAC; warstwa druga modelu OSI) adres IP nie musi identyfikować jednoznacznie urządzenia ani w czasie, ani fizycznie (szczególnie, jeśli nie należy on do zakresu publicznego – jest adresem podlegającym translacji, bądź jest przydzielany dynamicznie). Protokół komunikacyjny IP pracuje w trzeciej warstwie modelu (warstwie sieciowej) niezależnie od rodzaju nośnika warstwy pierwszej. Jest trasowalny (routowalny), a więc umożliwia trasowanie, które odbywa się właśnie w warstwie trzeciej. Aby zapewnić pomyślność komunikacji w tym protokole konieczne jest przyporządkowanie adresów IP interfejsom sieciowym urządzeń.
Z warstwą łącza danych, drugą warstwą rzeczonego modelu, komunikuje się zwykle za pomocą protokołów ARP i RARP. Pierwszy z nich informuje warstwę trzecią o adresie sprzętowym urządzenia, drugi umożliwia wskazanie adresu IP urządzenia przy znajomości adresu sprzętowego.
Protokół IP gwarantuje jedynie odnalezienie interfejsu lub grupy interfejsów sieciowych w pewnej sieci, jednak nie zapewnia poprawności transmisji danych. Współpracę z czwartą we wspomnianym modelu OSI warstwą transportową, która służy właśnie temu celowi, umożliwia m.in. protokół TCP w niej działający. Z tego powodu powstał stos protokołów TCP/IP będący kombinacją m.in. tych dwóch protokołów.
Adresy IP stosuje się nie tylko w Internecie, ale również w sieciach lokalnych korzystających z TCP/IP. W pierwszym przypadku przypisywany jest on przez dostawcę internetu, w drugim o poprawne jego przypisanie dba zwykle jej administrator.
W celu zapewnienia jednoznaczności rozpoznawania się poszczególnych uczestników komunikacji stosuje się system odwzorowania unikatowej nazwy symbolicznej do adresów IP (protokół DNS), dzięki czemu użytkownicy Internetu nie muszą ich pamiętać i aktualizować. Np. adresowi 208.80.152.2 odpowiada obecnie interfejs sieciowy urządzenia/urządzeń (por. redundancja) obsługujących serwis Wikipedii. Aby korzystać z tej encyklopedii wystarczy zapamiętanie łatwiejszej nazwy wikipedia.org, która tłumaczona jest na adres IP serwera przez serwery DNS (warstwy: piąta, szósta i siódma modelu OSI nazywane odpowiednio: sesji, prezentacji i aplikacje .
4) Każda strona WWW ma swój adres:
http:// www.sejm.gov.pl
http – protokół usługiwww – oznaczenie stron internetowych
sejm – nazwa własna strony
gov – znacznik rodzaju strony (gov – instytucje rządowe, com – firmy, edu – instytucje edukacyjne, org – organizacje niekomercyjne)
pl – oznaczenie języka strony
Portale internetowe
– to serwisy internetowe porządkujące informacje. Mogą być portale
porządkujące informacje o wielu dziedzinach życia lub tematyczne –
zajmujące się daną problematyką (np. edukacją, sportem).
Ponadto portale oferują różne usługi: czat, blogi, pocztę e-mail, miejsce na serwerze dla prywatnych stron www.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz